Abstract

W filozofii od dawna trwa spór dotyczący podstaw moralności. Myśliciele tacy jak Arystoteles, Immanuel Kant, czy John Stuart Mill podstawową funkcję w podejmowaniu decyzji moralnych przypisują rozumowaniu. Z kolei David Hume oraz Artur Schopenhauer podkreślają pierwszoplanowe znaczenie emocji. Celem niniejszego tekstu jest rewizja sentymentalistycznej teorii moralności Hume’a i Schopenhauer’a w perspektywie 1) doniesień z badań analizujących pracę mózgu ludzkiego podczas podejmowania decyzji moralnych 2) roli neuronów lustrzanych 3) obserwacji zachowań empatycznych naczelnych. Badania te wnoszą w obszar etyki nową perspektywę, pozwalającą spojrzeć na problem dotyczący powstania i rozwoju moralności w zupełnie innym świetle