Abstract

‘Elke religie is verankerd in de geschiedenis, en dat er bij de gratie van oecumenische inspanningen een eengeworden wereldreligie zal ontstaan, is hoogstwaarschijnlijk ijdele hoop. De religies zullen hun identiteit, hun specifieke, in doctrine en riten uitgekristalliseerde taal hoogstwaarschijnlijk niet kwijtraken. Toch zullen ze zonder vijandschap kunnen voortbestaan; hun onderlinge communicatie, gebaseerd op het geloof in de betekenis zoals ik die heb proberen te schetsen, kan vriendschappelijk zijn en dienen tot het uitwisselen van tekens die naar die gemeenschappelijke geloofsruimte verwijzen.’