Abstract

Nu pas, meer dan tien jaar na de oorlog, besef ik dat mijn ervaring waardevol is. Maar dit is een schrale troost voor alles wat verloren is. Mijn ervaring kan mij helpen de wrede wereld waarin wij leven, beter te begrijpen, maar dat maakt van mij geen wijzer mens — alleen een mens die meer heeft meegemaakt. Een oorlogservaring maakt iemand niet meer of minder — moreel of politiek — correct. De wortel van empathie, begrip en tolerantie ligt niet alleen in de herinnering of het verstand, maar ook in oprechte en overdachte gevoelens. Daarom vind ik het belangrijk om onze elementaire gevoelens te bespreken, die heel vaak als triviaal zijn veronachtzaamd.