Abstract

In een tafelrede, uitgesproken in 1925, wijst de Spaanse filosoof José Ortega y Gasset zijn vriend, kunstcriticus Juan de la Encina, op de problemen waar een criticus voor komt te staan in de moderne tijd. De criticus heeft niet langer de beschikking over een vaste code aan de hand waarvan hij de kwaliteit van een kunstwerk kan bepalen. In plaats daarvan ziet hij zich geconfronteerd met een verandering die zich in de opvattingen van de mensen heeft voorgedaan. In de huidige tijd is de mens steeds duidelijker het heden gaan zien als iets dat volstrekt is afgezonderd van het verleden, waar eerst een meer organische opvatting werd gehuldigd. Dit heeft de nodige gevolgen voor onze waardering van oude en van moderne kunst.