Abstract

‘De verschuiving, weg van verstandelijke ontwikkeling en in de richting van sociale ordening, is zowel een symptoom als een factor die bijdraagt aan de onderwijscrisis. De afgelopen decennia is deze accentverschuiving naar socialisatie gestimuleerd door het verval van gemeenschapsstructuren die in vroeger tijden die rol speelden. Stukje bij beetje zijn de scholen in het gat gestapt, in een poging leerlingen een besef van sociale verantwoordelijkheid in te prenten dat de ernstig verzwakte informele gemeenschapsnetwerken moeilijk blijken te kunnen verschaffen. Helaas kunnen scholen niet dienen als plaatsvervangende gemeenschap. En in weerwil van hun brave bedoelingen zullen ze, door een zo grote verantwoordelijkheid voor het socialiseren van kinderen op zich te nemen, op de lange duur het vermogen van informele gemeenschappen om die problemen op te vangen, nog verder ondermijnen. Bovendien, naarmate de socialiserende rol van scholen in de plaats treedt van hun onderwijsfunctie, verliest zij aan vermogen om die laatste te vervullen. [...]De tendens onderwijs ondergeschikt te maken aan de eisen van sociale ordening, is een kortzichtige reactie van Europese culturele elites op de morele verwarring die in hun gemeenschappen de overhand heeft. Maar de morele malaise van Europa zal niet worden overwonnen door afbreuk te doen aan de kwaliteit van het onderwijs aan jongeren.’