Abstract

In this paper I will reconsider the doxographical text about Aristotle in Clement of Alexandria's Protrepticus 5.66.4: οδν δ ομαι χαλεπν νταθα γενμενος κα τν κ το Περιπτου μνησθναι· κα γε τς αρσεως πατρ, τν λων ο νοσας τν πατρα, τν καλομενον ‘πατον’ ψυχν εναι το πντος οεται· τουτστι το κσμου τν ψυχν θεν πολαμβνων ατς ατ περιπερεται. γρ τοι μχρι τς σελνης ατς διορζων τν πρνοιαν, πειτα τν κσμον θεν γομενος περιτρπεται, τν μοιρον θεο θεν δογματζων