The criticisms levelled at the notion of truth by an anti-realist and an entity-realist are critically examined. The upshot of the discussion will be that whilst neither of the two anti-truth philosophers have succeeded in establishing their cases against truth, for entity-realists to reject the notion of truth is to throw out the baby with the bath water: entity-realism without the notion of correspondence truth will degenerate into anti-realism.

An earlier version of this paper was prepared for a University of New England Social Sciences Seminar on ‘Religion and the Social Sciences’, organized by Professor of Philosophy peter forrest, to which it was presented on 14 June 1989.

Thesis (Ph. D.)--University of Hawaii at Manoa, 1991.

No evangelistic erroneous network of ideas can guarantee the satisfaction of these two demands : (1) propagate the network without revision and (2) completely insulate itself against losses in credibility and adherents through criticism. If a network of ideas is false, or inconsistent or fails to solve its intended problem, or unfeasible, or is too costly in terms of necessarily forsaken goals, its acceptability may be undermined given only true assumptions and valid arguments. People prefer to adopt ideologies that (i) (...) are logically consistent, (ii) are more truth-like and of higher information content than their rivals, (iii) are systematically organised, (iv) solve their problems better than their rivals, (v) do not contain unfeasible demands, and (vi) do not contain uneconomic demands. Truth and validity therefore act as Darwinian-like filters on ideologies. Using Popper's notion of situational analysis and with reference to Darwinian evolution, considered as a special case of the former, and Bartley's theory of comprehensively critical rationalism I argue that a propagandist cannot guarantee his message or his movement from sound criticism. All positions are in a methodological sense open to argument. Moreover, the logic of a propagandist's situation constrains him into making his message and himself open to criticism in order to maximize its chances of being propagated through the population. But he then loses control of the message in two respects. Firstly, his audience are disposed to select from the competing ideas they encounter those that satisfy (i) to (vi) because of man's evolutionary history. Secondly, he cannot guarantee protection from criticism even a privileged section of his message because he cannot predict in a systematic way what logical repercussions each protective reformulation of the ideology will have on other sections of the ideology and what criticism the ideology will encounter. He cannot do the latter because of certain logical properties of theories that endow them with unfathomable depths. Marxism and Freudianism serve as case studies, especially for the analysis of Popper's notion of the immunizing stratagem, a methodological/logical device that is supposed to save theories from criticism. "Immunizing stratagems" either abandon the ideology they are meant to protect or seriously lower its chances of being reproduced. (shrink)

التزام دینی و ربط و نسبت آن با عقلانیت از مباحث مهم فلسفۀ دین است. راجر تریگ از اندیشمندان معاصری است که این مسئله را محور توجه خود قرار داده است. در این مقاله ما دیدگاه او در خصوص سرشت التزام و ربط و نسبت آن با باور، معنا، توجیه و عقلانیت را از نظر گذرانده‌ایم. او با تعریف خاصی که از التزام ارائه می‌دهد، آن را مبتنی بر دو مؤلفه می‌داند: یکی باور گزاره‌ای و دیگری تعهد شخصی بدان. از (...) آنجا که تریگ مؤلفه اول التزام را اساسی و بنیادین می‌داند، تمرکز مقاله نیز بر همین مؤلفه است. تریگ بر اساس مؤلفۀ اول، واقع‌گرایی و نقد نسبی‌انگاری را از لوازم حقیقی التزام می‌داند و در همین راستا به نقد ناواقع‌گرایی و نسبی‌انگاری در این حوزه می‌پردازد. او از جمله علل گرایش به نسبی‌انگاری در حوزۀ دین را تلاش ویتگنشتاین متأخر در واکنش به پوزیتیویسم منطقی می‌داند که منجر به جدایی و تمایز دین از علم شد. تریگ ضمن نقد این جریان فلسفی، می‌کوشد تا پیامدهای آن را نیز نشان دهد. او با تأکید بر زبان به عنوان امری که تبلور حقیقت است و ارتباط را امکان‌پذیر می‌کند و نیز تأکید بر سرشت مشترک بشر به مقابله با نسبی‌انگاری مفهومی می‌پردازد و راه را برای عقلانیت التزام می‌گشاید. مقاله در پایان نشان می‌دهد که اگرچه تریگ در نقدهایش به موفقیت‌هایی دست یافته است، به نظر می‌رسد جنبۀ ایجابی بحث او فاقد استحکام و دقت کافی است. (shrink)

بسیاری بر این باور هستند که گونۀ سنتی تقریر منطقی مسئلۀ شر، با دفاع اختیارگرایانۀ پلنتینگا، پاسخ متقنی یافته است. اما در سال‌های اخیر، جان شلنبرگ مدعی تقریر نوینی از مسئلۀ منطقی شر شده است. او در تقریر خود با استناد به سه باور خداباوران که از آنها با تعبیر «برتری غیرقابل تفوق خداوند»، «استقلال وجودی» و «خلوص پیشین» یاد می‌کند و نیز توجه به مقایسه عدم و وجود شر قبل و پس از خلقت تقریری منطقی از مسئله شر ارائه (...) می‌کند. به اعتقاد وی، دفاع اختیارگرایانه در خصوص این تقریر نوین کارگر نخواهد بود. اما تقریر شلنبرگ نیز در مقابل دفاع اختیارگرایانه پلنتینگا مصونیت ندارد و مقدمه‌ای از استدلال شلنبرگ که بیان می‌کند خداوند می‌تواند وجود جهان‌های برتر را به طور نامحدود تضمین کند مخدوش است. تحلیل اموری همچون «وضعیت کامل»، «تمایز میان آفریدن و تحقق بخشیدن»، «جهان ممکن» و «اختیار» در فهم آسیب‌پذیری تقریر شلنبرگ در مواجهه با این دفاعیه نقش دارند. (shrink)