Kartezjusz w kwestii intelektualnego doświadczenia i sceptycyzmu Epistemologia Kartezjusza jest zakorzeniona w jego głębokim zainteresowaniu i uznaniu dla tego, co można by nazwać intelektualnym doświadczeniem, lub dokładniej przejrzystym intelektualnym doświadczeniem. To zainteresowanie intelektualnym doświadczeniem, jak mi się wydaje, podzielali inni racjonaliści, Spinoza i Leibniz. W części pierwszej artykułu staram się ulokować fenomen przejrzystego intelektualnego doświadczenia w ramach doktryny Kartezjusza i Spinozy. Usiłuję pokazać, że jeśli nie uwzględnimy w sposób właściwy charakteru tego doświadczenia, to ryzykujemy utratą wglądu w centralne motywy leżące (...) u podstaw ich teorii poznania. W drugiej części artykułu rozważam intelektualne doświadczenia w kontekście sceptycznego wątpienia, w szczególności radyklanego wątpienia. Chociaż często przyjmuje się, że Kartezjusz i Spinoza zajmują opozycyjne stanowiska, gdy chodzi o kwestię radykalnego wątpienia, to ja sądzę, że ich stanowisko były bardziej do siebie podobne w tej sprawie niż się zwykle przyjmuje. (shrink)

This paper explores Spinoza’s therapy of passions and method of salvation through knowledge and love of God. His optimism about this method is perplexing: it is not even clear how his God, who is unlike any traditional notion of divinity, can be loved. Sorting out Spinoza’s view involves distinguishing an ethics of bondage from another of freedom, and two corresponding notions of love of God. The paper argues that the highest kind of love—‘pure intellectual love of God’—should not be understood (...) as an affect at all, but instead as unimpeded intellectual activity. This suggestion requires reconsidering Spinoza’s account of cognition, particularly his use of the Cartesian notions of objective and formal reality which are not only central to his theory of ideas but constitute the foundations of his salvation project. (shrink)