Both through his own work and that of his students, Franz Clemens Brentano had an often underappreciated influence on the course of 20 th - and 21 st -century philosophy. _The Routledge Handbook of Franz Brentano and the Brentano School_ offers full coverage of Brentano’s philosophy and his influence. It contains 38 brand-new essays from an international team of experts that offer a comprehensive view of Brentano’s central research areas—philosophy of mind, metaphysics, and value theory—as well as of the principal (...) figures shaped by Brentano’s school of thought. A General Introduction serves as an overview of Brentano and the contents of the volume and three separate bibliographies point students and researchers on to further avenues of inquiry. Systematic and detailed, _The Routledge Handbook of Franz Brentano and the Brentano School_ provides readers with a valuable reference to Brentano’s work, and to his lasting importance in the history of philosophy and in contemporary debates. (shrink)

The interest of the young Brentano for the philosophy of Plato is linked to his Aristotelian studies. Brentano understands Aristotle’s philosophy in deep continuity with Plato’s one. This continuity is clear in one of the most controversial points of Brentano’s interpretation of Aristotle: the nature of God and the status of human soul. Brentano finds in both Plato and Aristotle a personal, monotheistic and creationistic God who also creates human soul, which is immortal. This approach is explained in some texts (...) from the youth of Brentano, although there are signs indicating that he sustained it until the end of his life. In his interpretation of Plato’s God, we see that Brentano identifies Him with the Idea of Good and the Demiurge. The Idea of Good would have even created the other Platonic Ideas, which should be understood as gods. (shrink)

Tekst ma na celu bliższe zapoznanie Czytelnika z otwierającą cykl Aristotelica pracą doktorską Franza Brentano Von der mannigfachen Bedeutung des Seienden nach Aristoteles (1862), która znana jest głównie z tego, że miała zainspirować młodego Martina Heideggera i sprawić, że zajął się filozofią. Tekst bada naturę i siłę tej inspiracji. Część pierwsza opowiada historię powstania Von der mannigfachen … oraz przedstawia szerszy kontekst zetknięcia się Heideggera z filozofią Brentana, a także stara się przedstawić Heideggera na tle jego pozostałych uczniów (Kazimierz Twardowski, (...) Edmund Husserl, Alexius Meinong, Carl Stumpf, Anton Marty, et al.). Część druga omawia piętnaście tez o bycie, które stanowią sedno dzieła O wielorakim znaczeniu bytu u Arystotelesa i tym samym umożliwia porównanie tomistycznej w duchu ontologii Brentana z ontologią fundamentalną Heideggera, o czym traktuje część trzecia. Część trzecia stara się również zweryfikować faktyczną wysokość „długu”, jaki Heidegger miał u Brentana zaciągnąć i odpowiedzieć na pytanie, do jakiego stopnia, o ile w ogóle, Martina Heideggera możemy nazwać „brentanistą”. (shrink)