Johannes Kepler (1571-1630) spielte als genialer Entdecker von Naturgesetzen eine zentrale Rolle in der frühen Naturphilosophie Schellings und Hegels; die Romantik feierte ihn als Prototypen des Genies schlechthin. Um 1840 setzt sich Schelling in einem veränderten Kontext für die erste Gesamtausgabe der Werke Keplers ein: Die Naturphilosophie wird nun vom Empirismus und Induktivismus scharf kritisiert. Neu entdeckte Dokumente belegen, wie man dennoch auf Kepler zurückgreifen konnte; gezeigt wird, dass sich idealistische und nach-idealistische Philosophieauffassungen also nicht ausschließen, so...

There is a classical paradox in education that also affects the epistemic virtues: the paradox inherent in the demand to develop general strategies for training persons to be free and creative individuals. This problem becomes particularly salient with respect to the epistemic virtue of creativity, the more so if we consider a radical form of creativity, namely, genius. This paper explores a historical constellation in which rigorous claims about the standards for knowledge and morality were developed, along with a highly (...) influential notion of genius: the philosophy of Kant and of immediate post‐Kantian philosophers. The paper shows how in this historical moment came together a new notion of “science,” a theory of “genius” and of virtues, and an analysis of the promises and difficulties inherent in educating a virtuous or creative individual. In this constellation of ideas, there also emerges a potentially fruitful account of how to teach intellectual creativity. (shrink)

The ‚Naturforschende Gesellschaft’︁, founded in 1793, proved instrumental for the development of science at the University of Jena around 1800. Its library can be considered as one of its most important facilities provided for research and for the education of students. Since this library has been preserved almost without losses, we can ask whether this library served the purpose of a research library in the newly established field of ‚science’︁. In consequence, the role of scientific societies and the genesis of (...) specialised libraries in the area of science can be investigated in an exemplary case, with implications for the concept of scientific research around 1800. (shrink)

The notion of a μέσον, formally defined as the «middle term« in a syllogism, plays a pivotal role in Aristotle's theory of scientific demonstrations in his Analytica Posteriora. It is via the μέσον that the distinctive traits of a demonstration – the employment of causal notions and of statements concerning the essence of things – enter into demonstrative syllogisms. This, however, raises problems with respect to the provability of statements concerning the essence of things that Aristotle seems to accept in (...) certain passages of the Analytica Posteriora, as opposed to well-known passages in the Metaphysics. It is shown in which sense essences are in fact demonstrated by their being employed – via the μέσον – in a demonstration, without, however, being mentioned in the conclusion of such a demonstration. The importance Aristotle ascribes to the μέσον in Analytica Posteriora suggests a more flexible, less formalistic understanding of Aristotle's view of science, while still being based on an analysis of the formal structure of the syllogism. (shrink)

Schelling und Hegel benutzen in ihren philosophischen Texten mathematische und naturwissenschaftliche Modelle wie Unendlichkeit oder Gleichgewicht. Die Strukturen dieser Begriffe liefern einen Massstab fur den Vergleich der Positionen Schellings und Hegels, der fur Schellings Identitatsphilosophie und Hegels erste Jenaer Schriften durchgefuhrt wird. Als wichtigstes Resultat kann eine grundlegende Differenz zwischen beiden Positionen bereits um 1801 nachgewiesen und gezeigt werden, dass diese auf einer unterschiedlichen Auffassung der Rolle des Absoluten beruht.

The Naturforschende Gesellschaft (NFG) of Jena, founded in 1793, became instrumental for the development of the sciences in Jena in this period. New experimental facilities, new organizational structures and new scientific topics such as antiphlogistic chemistry and galvanism were introduced into Jena via the NFG. An investigation of the letters that were sent to the NFG shows, 1., how important the NFG was for the reception of these new results and for transmitting them to a wider audience; 2., how scientists, (...) both in Germany and abroad, tried to establish a network for scientific communication via the NFG, and 3., how personal contacts between scientists and how various forms of written exchange interrelate in the activities of the NFG. The letters to the NFG, therefore, show how, in the period around 1800; smaller scientific organizations such as the NFG managed to form a focus for scientific research and scientific exchange, with these societies being particularly important for the reception of the, by the time, latest developments in science. (shrink)

The aim of this paper is to examine the extent to which Kant’s Critique of the Power of Judgment can be, or otherwise ought to be, regarded as a transcendental phenomenology of hope. Kant states repeatedly that CPoJ mediates between the first two Critiques, or between the theoretical knowledge we arrive at on the basis of understanding and reason’s foundational role for practical philosophy. In other words, exercising the power of judgment is implicated whenever we try to bring together the (...) ethical issue of strictly determining our actions on the one hand and the necessity to act in the physical world on the other. We will argue that this mediating function is properly understood only if the ideations produced by self-understanding are characterized as objects of rationally required hope or fear. (shrink)

De milieuproblematiek staat pas sinds kort op de agenda als een fenomeen dat de mensheid bedreigt. Toch blijkt het negentiende-eeuwse gedachtegoed van Karl Marx verrassende inzichten te bieden om deze actuele problemen te duiden. Marx laat zien dat het menselijk ingrijpen in de natuur leidt tot zelfvervreemding: de mens ondermijnt zijn bestaan als een wezen dat zelf deel uitmaakt van de natuur. Deze zelfvervreemding cumuleert in de kapitalistische samenleving. Marx lezend zien we dat de milieuproblematiek geen historische vergissing is, maar (...) fundamenteel samenhangt met de mens als redelijk wezen. Onze beheersingsrede heeft geleid tot de vervreemding van de natuur. Toch geeft dezelfde rede die de mens de vrijheid biedt zich boven het ecologische evenwicht te verheffen, hem de mogelijkheid zich te verzoenen met de natuur. Marx verwijst naar dit dubbele gezicht van de rede als hij stelt dat het 'rijk van de vrijheid' in de schoot van het kapitalisme wordt geboren. In dit boek onderzoekt Paul Cobben welke aanzetten de huidige samenleving biedt om vorm te geven aan de verzoening met de natuur. Paul Cobben is emeritus hoogleraar geschiedenis van de moderne filosofie aan Tilburg University. Momenteel is hij gastonderzoeker aan de Vrije Universiteit Amsterdam en redacteur van de serie 'Critical Studies in German Idealism'. Van zijn hand verscheen o.a. 'Value in Capitalist Society. Rethinking Marx's Criticism of Capitalism' (2015)."-- Publisher information. (shrink)

Bevat het religieuze discours aanspraken die vergelijkbaar zijn met de aanspraken die in strict cognitieve contexten, zoals wetenschap, gemaakt worden? Is van het spreken over religieuze fenomenen, en van het religieuze spreken, in enige zin een rechtvaardiging mogelijk die men kan vergelijken met de manier waarop wetenschappelijke of alledaagse overtuigingen zich lenen tot rechtvaardiging? Hoe zou zo'n rechtvaardiging er moeten uitzien? De bijdragen in deze bundel cirkelen rond deze vragen. De hefboom wordt echter ook dieper aangezet. Is het element van (...) overtuiging (belief) of geloofsinhoud, dat aanwezig lijkt in de meeste vormen van religiositeit, de grond voor andere aspecten zoals de religieuze praktijk en houdingen? Of zijn andersom de praktijken en (vertrouwvolle) houdingen de grond waarop religieuze overtuigingen eerst kunnen bloeien? Naast werk van Vlaamse auteurs, werden ook vertaalde artikelen opgenomen van D.Z. Philips en Alvin Plantinga. Paul Cortois (1954) is doctor in de wijsbegeerte. Momenteel is hij verbonden aan het Hoger Instituut voor Wijsbegeerte (KU Leuven) en aan de Vakgroep Filosofie van de Universiteit Antwerpen (UFSIA). Walter Van Herck (1962) is doctor in de wijsbegeerte. Hij is verbonden aan de Vakgroep Filosofie van de Universiteit Antwerpen (UFSIA) en aan de Karel de Grote-Hogeschool Antwerpen. (shrink)

van Els, Paul. "Aansporing tot leren" (Exhortation to Learning). In Hemel en Aarde verenigen zich door rituelen: een bloemlezing uit het werk van de Chinese wijsgeer Xunzi, edited by Carine Defoort and Nicolas Standaert, 36–52. Kapellen: Uitgeverij Pelckmans, 2003.

van Els, Paul. "Aansporing tot leren" (Exhortation to Learning). In Hemel en Aarde verenigen zich door rituelen: een bloemlezing uit het werk van de Chinese wijsgeer Xunzi, edited by Carine Defoort and Nicolas Standaert, 36–52. Kapellen: Uitgeverij Pelckmans, 2003.

Sato, Masayuki, and Paul van Els. "Xunzi: de persoon en zijn werk" (Xunzi: The Person and His Work). In Hemel en Aarde verenigen zich door rituelen: een bloemlezing uit het werk van de Chinese wijsgeer Xunzi, edited by Carine Defoort and Nicolas Standaert, 15–22. Kapellen: Uitgeverij Pelckmans, 2003.

Aan het eind van Zur Genealogie der Moral kondigt Nietzsche aan dat hij later een boek zal schrijven over ‘de geschiedenis van het Europese nihilisme’ . Dat boek is er nooit gekomen, althans niet van Nietzsches hand. Het enige wat we hebben zijn de aantekeningen daarvoor in zijn nalatenschap. Een van die notities is het beroemde ‘Lenzer Heide Ontwerp’ , een tekst waaraan Nietzsche zelf de titel Het Europese nihilisme gaf.Nadat Nietzsche de winter van 1886/87 in Nice had doorgebracht, trok (...) hij in het voorjaar weer richting Zwitserland om zich voor de zomer in Sils Maria te vestigen. In Nice had hij juist Dostojevski ontdekt, van wie hij onder andere de Aantekeningen uit het ondergrondse las, een boek dat een zeer kritische psychologie van de nihilist bevat. Op zijn reis naar het Engadin bleef Nietzsche steken omdat het in het hooggebergte nog te koud was en de Julier-pas nog niet sneeuwvrij. Tijdens zijn gedwongen oponthoud in Lenzer Heide noteerde hij deze tekst, aan de hand waarvan we nu een paar elementen van Nietzsches analyse van het Europese nihilisme belichten. (shrink)

Ongeveer 125 jaar geleden schreef Nietzsche over de geschiedenis van het Europees nihilisme. Volgens hem was dat een geschiedenis van de toekomst. Het nihilisme zou zich de komende eeuwen ontwikkelen tot een enorme catastrofe. Wij zitten inmiddels midden in die periode..

Obsah: O. Zich: O některých logických a metodologických stránkách experimentu; I. Málek: Historická metoda a experiment; L. Tondl: Kauzální analýza a kauzální explikace.

Způsob výběru látky ukazuje, že autor dává přednost algebraickým postupům symbolické logiky, které se už svou povahou výrazně odlišují od běžných způsobů myšlení v životní praxi. Vychází od výrokové logiky a problematikylogických formulí, zabývá se logikou predikátovou, logikou tříd a logikou relací. Probírá relace reflexívní, symetrické a tranzitivní, irreflexívní, asymetrické, intranzitivní a relace typu ekvivalence. Tento typ je důležitýtím, že umožňuje definovat nové objekty a dostává se do popředí nejen v různých vědních oborech, ale i v praktickém životě všude tam, (...) kde jde o zjištění, mají-li dva výroky stejný smysl. (shrink)

In some previous work, I tried to give a concept-based account of the nature of our entitlement to certain very basic inferences (see the papers in Part III of Boghossian 2008b). In this previous work, I took it for granted, along with many other philosophers, that we understood well enough what it is for a person to infer. In this paper, I turn to thinking about the nature of inference itself. This topic is of great interest in its own right (...) and surprisingly understudied by philosophers. A correct understanding of inference promises to shed light on a number of important topics. In particular, it threatens to undermine the sort of concept-based story about entitlement to which I had previously been attracted. (shrink)

Eliminative materialism is the thesis that our common-sense conception of psychological phenomena constitutes a radically false theory, a theory so fundamentally defective that both the principles and the ontology of that theory will eventually be displaced, rather than smoothly reduced, by completed neuroscience. Our mutual understanding and even our introspection may then be reconstituted within the conceptual framework of completed neuroscience, a theory we may expect to be more powerful by far than the common-sense psychology it displaces, and more substantially (...) integrated within physical science generally. My purpose in this paper is to explore these projections, especially as they bear on (1) the principal elements of common-sense psychology: the propositional attitudes (beliefs, desires, etc.), and (2) the conception of rationality in which these elements figure. (shrink)

"First published in this translation 1955; second edition (revised) 1974; reprinted with additional revisions 1987; reissued with new Further Reading 2003; reissued with new introduction 2007"--T.p. verso.

Proponents of public reason views hold that the exercise of political power ought to be acceptable to all reasonable citizens. This article elucidates the common structure shared by all public reason views, first by identifying a set of questions that all such views must answer and, second, by showing that the answers to these questions stand in a particular relationship to each other. In particular, we show that what we call the ‘rationale question’ is fundamental. This fact, and the common (...) structure more generally, are often overlooked or distorted within the literature. As a result, we argue, several prominent argumentative moves made by both critics and defenders of public reason are unsuccessful. Our overall conclusion is that discussions of public reason views would be more fruitful if they made consistent use of the common structure we identify. (shrink)

Dieses historische Buch kann zahlreiche Tippfehler und fehlende Textpassagen aufweisen. Kaufer konnen in der Regel eine kostenlose eingescannte Kopie des originalen Buches vom Verleger herunterladen (ohne Tippfehler). Ohne Indizes. Nicht dargestellt. 1910 edition. Auszug:...endliche als durch sie erzeugt; oder diese in jener involviert und aus ihr sich evolvierend. Der wahre Erzeuger der endlichen Grosse ist nicht die unendlichkleine" Grosse (das Unendlichkleine ware dem Grossenwert nach vielmehr Null), sondern es ist das Gesetz der Grosse (als Veranderlicher), das man sich nun wie (...) in einen Punkt zusammengezogen, d. h. fur den einzelnen Punkt ausgedruckt, oder an einer endlichen Erstreckung sich darstellend denken kann, das aber dem letzten Sachgehalt nach dasselbe ist fur den Punkt und die endliche Erstreckung, wenn es auch in Bezug auf beide verschiedene, im allgemeinen auseinander ableitbare Ausdrucke erhalten muss. Da aber die endliche Grosse uberhaupt von Punkt zu Punkt entstehend (d. h. veranderlich) gedacht wird, so ist insofern der punktuelle, d. h. infinitesimale Ausdruck der fundamentale, aus dem der extensionale gleichsam erst hervorwachst. Die Differenz entsteht eben von der Null an; nicht aus ihr; aus Null wird keine extensive Grosse; wohl aber von der Null, d. h. dem Nichtsein dessen, was werden soll, oder ganz schlicht1) vom Ausgangs wert an; woraus? Aus dem Gesetz; eine andere Antwort ist nicht zu geben und nicht zu verlangen. Durch dies Gesetz aber ist die Grosse als Eines, Identisches, im Unterschied von den sukzessiven Grossenwerten, also in ihrem Gattungsausdruck definiert. i) Vgl. oben S. 122. Fragt man also: wie soll aus der Null gewordenen, verschwundenen" Grosse die endliche Grosse wiederentstehen? so ist zu antworten: die Grosse zwar (yuantitas). (shrink)

A study of how syntax relates to meaning by a leader of the new generation of philosopher-linguists.